Rozdział 1

Tylko jeden krok i w końcu będziesz wolna...

Imany

Chciałam umrzeć. Tak bardzo pragnęłam zakończyć swoje krótkie życie. Zapomnieć o każdym dniu. Zapomnieć o każdym wydarzeniu. Jestem już na tamtym świecie. Czuję to.Wierzę w to. Z nadzieją otworzyłam oczy i szybko je zamknęłam bo poraziło mnie jasne światło.
-Boże Liam-usłyszałam znajomy głos-obudziła się, idź po lekarza.
Powoli podnosiłam powieki do góry zachowując ostrożność. Pierwsza myśl po przebudzeniu ? Cholera jasna odratowali mnie. Dookoła wszędzie białe ściany. Żarówki cholernie jasne. Biała kanapa i oczywiście biały parawan w kącie. Szpital.
-Kochanie tak się bałam-szepnęłam w moją stronę mama odgarniając moje blond włosy do tyłu.
Po policzkach zaczęły spływać mi łzy. Odwróciłam głowę w stronę okna i przymknęłam oczy pozwalając słonym kroplom spływać dalej.
-Nie płacz kochanie, wszystko będzie dobrze-westchnęła i drzwi się otworzyły.
Do sali weszły dwie postawne osoby, dało się tego wyczytać z odgłosów. Zapewne tata i lekarz.
-Imany odwróć głowę-lekarz zajął miejsce mamy-odwróć głowę.
Niechętnie wykonałam polecenie napotykając smutne spojrzenie rodziców. Mama miała podpuchnięte oczy, zapewne nie spała parę noc. Z mojego pieprzonego powodu. Lekarz sprawdził moje źrenice, pokręcił coś przy kroplówce a potem jego wzrok powędrował na moje nadgarstki. Dwa zabandażowane nadgarstki.
-Z córką już w porządku, jutro wypiszemy ją ze szpitala-zwrócił się do rodziców-co do poradni psychologicznej jutro o wszystkim państwa poinformuję.
Psychologicznej ? Oni chcą ze mnie zrobić wariatkę ? Oni oszaleli.
-Przejdziemy przez to razem-szepnęła mama łapiąc mnie za leżącą na łóżku dłoń-masz nas kochanie.

Josh

-Jooosh-ktoś darł się przez cały korytarz szkolny zwracając przy tym uwagę innych osób na mnie.

-Czego chcesz Caro ? Musisz tak drzeć ryja ?-warknąłem do siostry która zmaterializowała się koło mnie. 

-Nie musiałabym się drżeć gdybyś odbierał telefon-uderzyła mnie w głowę-Imy odzyskała przytomność.

-Nareszcie-szepnąłem.

-Już nie udawaj,że się cieszysz-zaśmiała się-kto jak kto ale nie Ty.

-To moja siostra.

-Przestań-syknęła-ja dobrze wiem,że z Madi'e uknuliście jej zerwanie z Michealem.

-Nie mam pojęcia o czym Ty mówisz.

-Ciesz się,że żyje. Inaczej miał byś siostrę na sumieniu-szepnęła w moją stronę i kręcąc tyłkiem na wszystkie strony udała się w kierunku stołówki. 

-Stary idziesz na papierosa ?-koło mojej szafki pojawił się Matt.

-Na papierosa zawsze-zaśmiałem się i wraz brunetem opuściłem mury szkoły. 

Imany

-Imany otwórz buźkę-zaśmiał się brunet do roześmianej dziewczynki ubrudzonej na całej buzi-no zjedź ładnie.

Blondyneczka uderzyła rączkami strącając przy tym miseczkę z jedzeniem na spodnie wujka. 

-No i co łobuzie zrobiłaś-spojrzał na nią wymownie a ta zaklaskała wesoło w łapki-nie ładnie-pogroził.

Dziewczynka spojrzała na niego zdziwiona, zatrzepotało długimi jak na niemowlaka rzęsami a potem cały dom wypełnił jej głośny płacz.

-Kochanie, dlaczego to zrobiłaś ?-po raz kolejny zadała pytanie mama a ja po raz kolejny zamierzałam milczeć-jeżeli mamy Ci pomóc musisz nam powiedzieć.

-Nic nie muszę ! Nie muszę wam nic mówić, nie chce żadnej waszej pomocy ! Jedyne czego chce to umrzeć-krzyknęłam a z moich oczy wypłynęły na wierzch hektolitry łez.

Mama ze zdziwieniem wpatrywała się we mnie dopiero po jakimś czasie usiadła obok na łóżku i mocno mnie do siebie przytuliła pozwalając bym w jej ramionach dała upust emocją. 

-Nawet nie zauważyłam,że moje dziecko cierpi-szepnęła sama do siebie mimo wszystko na tyle głośno bym usłyszała-gdyby nie Louis straciłabym Cię-pocałował mnie w czoło. 

Wujek Lou...znalazł mnie ukochany wujek który sam niedawno przeżywał tragedię. Będąc przytulana przez mamę z minuty na minutę moja histeria dobiegała końca a organizm domagał się snu. Oczy powoli same mi się zamykały. Moja rodzicielka cicho nuciła kołysankę którą w zwyczaju miał śpiewać nam tata przed snem prawie każdego wieczoru.

-Chcę umrzeć-szepnęłam i zamknęłam oczu odpływając w krainę morfeusza. 

Szału nie ma, dupy nie urywa a staniki nie latają.

Nie spodziewałam się aż 7 komentarzy pod prologiem. Kocham was.

Następne rozdziały będą głównie pisane z perspektywy jednego bohatera a co za tym idzie ? Będą dłuższe. Mam nadzieję,że mimo wszystko rozdział wam się spodoba. 

Ps. Przepraszam za błędy.